کی رفته ای زدل که تمنا کنم ترا

                                                             کی بوده ای نهفته که پیدا کنم ترا

                             غیبت نکرده ای که شوم طا لب حضور

                                                            پنهان نگشته ای که هویدا کنم تورا

                             با بصد هزار جلوه برون آمدی که من

                                                             با صد هزار دیده تما شا کنم ترا

                             چشمم به صد مجاهده آئینه سازشد

                                                            تا من به یک مشاهده شیدا کنم ترا

                            بالای خود در آئینه چشم من ببین

                                                                تا با خبر زعالم بالا کنم ترا

                            مستانه کاش در حرم و دیر بگذری

                                                               تا قبله گاه مومن و ترسا کنم ترا

                          خواهم شبی نقاب زرویت برافکنم

                                                               خورشید کعبه وماه و کلیسا کنم ترا

                          گر افتد آندو زلف چلیپا بچنگ من

                                                                چندین هزار سلسله دریا کنم ترا

                          طوبی وسدره گر به قیامت به من دهند

                                                                  یک جا فدای قامت رعنا کنم ترا

                          زیبا شود به کارگه عشق کار من

                                                                   هر گه نظر بصورت زیبا کنم ترا

                          رسوای عالمی شدم از کار عاشقی

                                                                  تر سم خدا نخواسته رسوا کنم ترا

                         با خیل غمزه گر به وثاقم گذر کنی

                                                                 میر سپاه شاه صف آرا کنم ترا

                                                                                     فروغی بسطا می

 نوشته شده توسط عباس شبستری در دوشنبه 87/7/29 و ساعت 6:53 عصر | نظرات دیگران()

                                تا کی به تمنای وصال تو یگانه

                                                         اشکم شود ازهر مژه چون سیل روانه

                               گه معتکف دیرم وگه ساکن مسجد

                                                          یعنی که تو را می طلبم خانه به خانه

                               مقصود من از کعبه و بتخانه تویی تو

                                                           مقصود تویی کعبه وبتخانه بهانه

                              هرکس بزبانی صفت حمد تو گوید

                                                             نایی بنوای نی ومطرب به ترانه

                               حاجی بره کعبه وما طا لب دیدار

                                                          او خانه همی جوید ومن صاحب خانه

                               امید « بهایی » بوفور کرم تست

                                                          نه از عمل خویش ونه از اهل زمانه

                                                                                        شیخ بهایی 

 نوشته شده توسط عباس شبستری در جمعه 87/7/26 و ساعت 8:4 عصر | نظرات دیگران()