سفارش تبلیغ
صبا ویژن
هرگاه کسی را دیدید که به وی زهد در دنیا و کم گویی عطا شده، بدو نزدیک شوید که القای حکمت می کند . [پیامبر خدا صلی الله علیه و آله]
امروز: جمعه 103 فروردین 31

 

                                           کریم کیه؟                                           

 روزی کریم خان زند در قصر خود نشسته بود وقلیان می کشید،ناگهان مرد کارگری را دید که با دستش به او اشاره هایی می کرد،کارگر یک اشاره به آسمان،یک اشاره به کریم خان ،و اشاره ای به خودش می کرد.

کریم خان مرد را به حضور طلبید واز او دلیل کارش را سوال کرد.کارگر که نامش کریم بودگفت: چون از کار خسته شده ام، گفتم : خدایا تو کریمی،این هم کریم است،من هم کریمم،تو که خدایی و وضعیتت معلوم است،این هم کریم است که در قصر نشسته وقلیان می کشد، من هم کریم هستم که باید برای سیر کردن شکم زن وفرزند این گونه زحمت بکشم وعرق بریزم.

کریم خان گفت : تو قلیان می کشی؟ گفت :بله،کریم خان قلیان را به او بخشید و گفت: مبادا ارزان بفروشی.

کارگر قلیان را برداشت واز قصر خارج شد.کریم خان یک نفر را فرستاد تا قلیان را از آن مرد خریداری کند.فرستاده ی خان پول گزافی به کارگر داد و قلیان را برای کریم خان خرید. پس از چند روز کریم خان از آن کارگر پرسید ،که حالا بگو کریم کیست؟

کار گر چون همان قلیان را در دست شاه دید،گفت:قربان ،نه تو کریمی ونه من،کریم اوست که من را به سرو سامان رساند وترا به قلیانت،خودش هم هیچ فرقی نکرده ونخواهد کرد.

 


 نوشته شده توسط عباس شبستری در جمعه 90/6/25 و ساعت 3:55 عصر | نظرات دیگران()

                                                                     عقل شاه

 پادشاهی در راه شکار دیوانه ای را دید که کودکان او را اذیت می کردند.شاه او را احضار کرد وهمراه خود برد.در بین راه شاه از دیوانه چند سوال کرد. او به تمام سوالات شاه پاسخ های صحیح عاقلانه داد.شاه تعجب کرد وگفت:چرا رفتارت با من مثل بقیه ی مردم نیست.؟

دیوانه جواب داد:قربان،بخاطر اینکه عقل شما کم و زورت زیادتر از من است. می ترسم غضبناک شوی و دستور کشتن من را بدهی.از این جهت نا چارم با تو مدارا کنم .

شاه خندید و او را رها کرد.

                                                                                                                     خیلی خنده‌دار      از کشکول طبسی

 


 نوشته شده توسط عباس شبستری در دوشنبه 90/5/31 و ساعت 4:14 عصر | نظرات دیگران()

 

                                حکایت

 

            ملک زاده ای زاسب ادهم فتاد

                                    بگردن درش مهره بر هم فتاد

            چو پیلش فرو رفت گردن بتن

                                 نگشتی سرش ،تا نگشتی بدن

            پزشکان بماندند حیران درین

                                    مگر فیلسوفی زیونان زمین

            سرش باز پیچید و رگ راست شد

                               وگر وی نبودی زمن خواست شد

           دگر نوبت آمد بنزدیک شاه

                                       نکرد آن فرومایه در وی نگاه

            خردمند را سر فرو شد به شرم

                             شنیدم که می رفت و می گفت نرم

             اگر دی نپیچیدمی گردنش

                                         نپیچیدی امروز روی از منش

             فرستاد تخمی بدست رهی

                                      که باید که بر عود سوزش نهی

           ملک را یک عطسه آمد ز دود

                                    سرو گردنش همچنان شد که بود

           بعذر از پی مرد بشتافتند

                                          بجستند بسیار و کم یافتند

           مکن، گردن ازشکرمنعم مپیچ

                                           که روز پسین سر برآری بهیچ

 

                                                         بوستان سعدی


 نوشته شده توسط عباس شبستری در چهارشنبه 88/6/18 و ساعت 1:47 عصر | نظرات دیگران()

بهلول وداروغه :
دو همسایه بانزاع کرده نزد داروغه آمدند .
داروغه سبب نزاع را ازآندو سوال کرد وهر کدام ازآنها ادعا می کرد که :

لا شه سگ مرده ای که در کو چه افتاده ، به خانه طرف نزدیک تراست وباید

 آن را از کوچه بردارد .

اتفا قا بهلول هم درآن محضربود.

داروغه ازبهلول سوال کرد :

دراین باب عقیده شما چیست؟  بهلول گفت :

کوچه مال عموم است وبه هیچکدام ازاین دو نفر مربوط نیست واین کار بعهده داروغه شهراست که باید دستور دهد تا لا شه سگ رااز میان کوچه فوری بردارند .
 

آمدن بهلول از قبرستان وسوال از او:

روزی بهلول ازقبرستان می آمد، از او پرسید ند:

ازکجا می آیی ؟ گفت :

ازپیش این قافله که دراین سرزمین نزول کرده اند . گفتند :

آیا از آنها سوالا تی هم کرده ای ؟ فرمود :

آری ، از آنها پرسیدم کی از اینجا حرکت و کوچ خواهید نمود ،جواب دادند که: ما انتظار شما را داریم تا هروقت همگی به ما ملحق شدید،حرکت کنیم .

 

بهلول وشاعر:

شاعری که درحضوربهلول به یاوه سرایی مشغول بود ، گفت:

می خواهم اشعارم رابه دروازه های شهرآویزان کنم .

بهلول در جواب گفت:

کسی چه می داند که این اشعار را شما سروده اید،مگر اینکه تو راهم با اشعارت به دروازه ها آویزان کنند تا مردم بدانند که این اشعار راشماگفته اید

 

بهلول ودعای باران:

بهلول روزی عده ای از مردم رادید که به بیابان می روند تا از خداوند طلب باران کنند، چونکه چند  سالی بودباران نیامذه بود.

مردم عده ای از اطفال مکتب را همراه خود می بردند.

بهلول پرسید که :

اطفال را کجا می برید؟

درجواب گفتند:

چون اطفال گنا هکارنیستند،دعای آنها حتما مستجاب خواهد شد .

بهلول گفت: اگر چنین است،پس نباید هیچ مکتبداری تا کنون زنده باشد.
 

گفتگوی بهلول با مرد عرب :

بهلول روزی با عربی همراه شد .

از عرب پرسید :اسم شما چیست ؟

عرب در جواب گفت :مطر .یعنی (باران ).

بهلول گفت : کنیه تو چیست ؟

عرب گفت :ابوالغیث . یعنی ( پدر باران ) .

بهلول پرسید : پدرت نامش چیست ؟

عرب گفت : فرات .بهلول پرسید : کنیه پدرت چیست ؟

عرب گفت : ابوالفیض . یعنی (پدر آب باران )

بهلول پرسید :نام مادرت چیست ؟

عرب جواب داد : سحاب . یعنی (ابر).

بهلول پرسید : کنیه او چیست ؟

عرب گفت : ام البحر. یعنی ( مادر دریا )

بهلول گفت : تو رو به خدا صبر کن تا کشتی پیدا کنم و سوار شوم ، وگر نه می ترسم در همراهی تو غرق شوم .


 نوشته شده توسط عباس شبستری در سه شنبه 87/11/29 و ساعت 7:23 عصر | نظرات دیگران()

بالا

طراح قالب: رضا امین زاده** پارسی بلاگ پیشرفته ترین سیستم مدیریت وبلاگ

بالا

<