بخرابات شدم دوش مرا یار نبود

                                      میزدم نعره وفریاد زمن کس نشنود

               یا نبد هیچ کس ازباده فروشان بیدار

                                یا خود از هیچ کسی هیچ کسم در نگشود

              چونکه یک نیم زشب یا کم یا بیش برفت

                                    رندی از غرفه برون کرد سرو رخ بنمود

              گفت : خیرست ، درین وقت تو دیوانه شدی

                                     نغز پرداختی آخر تو نگویی که چه بود ؟

               گفتمش : در بگشا ، گفت : برو،هرزه مگوی

                                    تادرین وقت زبهر چو تویی در که گشود ؟

              این نه مسجد که بهر لحظه درش بگشایم

                                    تا تو اندر دوی ،اندر صف پیش آیی زود

             این خرابات مغان است ودرو زنده دلان

                               شاهد و شمع و شراب وغزل و رود وسرود

             زر وسر را نبود هیچ درین بقعه محل

                           سودشان جمله زیانست وزیانشان همه سود

            سر کوشان عرفاتست وسراشان کعبه

                                عاشقان همچو خلیلند ورقیبان نمرود

            ای عراقی ،چه زنی حلقه برین در شب وروز؟

                                زین همه آتش خود هیچ نبینی جز دود

                                                                                مولا نا فخر الدین عراقی

 نوشته شده توسط عباس شبستری در پنج شنبه 87/8/23 و ساعت 11:36 صبح | نظرات دیگران()

                پیوسته سوی غیر،نوید وفا فرست

                                                         مارا که عاشقیم ،پیام جفا فرست

                پیغام ما، به قاصد صاحب غرض مگوی

                                                         درسینه خیال نه و سوی ما فرست

                روزی اگرسراغ غم آباد ما کنی

                                                     پیک صبا ،به کوچه مهر ووفا فرست

               بی سوز گریه نیست« شفائی» دعا قبول

                                                     سیل سرشک ،از پی خیل دعل فرست

                                                                               حکیم شفائی اصفهانی

 نوشته شده توسط عباس شبستری در پنج شنبه 87/8/23 و ساعت 8:10 صبح | نظرات دیگران()

                     ما چو پیمان با کسی بستیم دیگر نشکنیم

                                                   گر همه زهرست چون خوردیم ساغر نشکنیم

                     پیش ما یاقوت یاقوت است و گوهر گوهر است

                                                          خوی ما اینست یعنی قدر گوهر نشکنیم

                    هر متاعی را دراین بازار نرخی بسته اند

                                                           قند اگر بسیار شد ما نرخ شکر نشکنیم

                    عیب پوشان هنر بینیم ما طاووس را

                                                            پای پوشانیم اما هرگز ش پر نشکنیم

                    ما درخت افکن نه ایم آنها گروه دیگرند

                                                       با وجود صد تبر یک شاخ بی بر نشکنیم

 نوشته شده توسط عباس شبستری در پنج شنبه 87/8/23 و ساعت 8:7 صبح | نظرات دیگران()

                 از زندگانی ام گله دارد جوانی ام

                                           شرمنده جوانی از این زندگانی ام

                  دور از کنار مادر و یاران مهربان

                                            زال زمانه کشت به نا مهربانی ام

                   گیرم که آب ودانه دریغم نداشتند

                                          چون می کنند با غم بی همزبانی ام

                  پروای پنج روز جهان کی کنم که عشق

                                                  داده نوید زندگی جاودانی ام

                  گوش زمین به ناله من نیست  آشنا

                                               من طایر شکسته پر آسمانی ام

                  دارم هوای صحبت یاران رفته را

                                          یاری کن ای اجل که به یاران رسانیم

                  گفتی درآتشم بنشانی ولی چه سود

                                       بر خاستی که بر سر آتش نشانی ام

            استاد محمد حسین شهریار

 نوشته شده توسط عباس شبستری در پنج شنبه 87/8/16 و ساعت 8:31 صبح | نظرات دیگران()

             قومی هستند کز کله موزه کنند

                                        قوم دگر که روزه هر روزه کنند

             قومی دگرند ازین عجب تر مارا

                                        هر شب به فلک روند و دریوزه کنند

                                                                        مولا نا فخر الدین عراقی

 نوشته شده توسط عباس شبستری در پنج شنبه 87/8/16 و ساعت 8:26 صبح | نظرات دیگران()

     با قوت پیل مور می باید بود

                                        با ملک دو کون عور می باید بود

     این طرفه نگر که عیب هر آدمیی

                                        می باید دید و کور می باید بود

                                                             پوریای ولی 

      آنم که دل از کون و مکان بر کندم

                                         وز خوان جهان به لقمه ای خرسندم

      کندم ز سر کوه قناعت سنگی

                                           آوردم و برد دخمه آز افکندم

                                                                پوریای ولی

     گر مرد رهی میان خون باید رفت

                                        از پای فتاده سر نگون باید رفت

      تو پای به راه در نه و هیچ مپرس

                                        او خود بگویدت که چون باید رفت

                                                                پوریای ولی     

 نوشته شده توسط عباس شبستری در جمعه 87/8/10 و ساعت 4:2 عصر | نظرات دیگران()

از دفتر عشق راز می خوان و مگوی

                                     مرکب پی این طایفه میران و مگوی

خواهی که دل و دین به سلامت ببری

                                  میبین و مکن ظاهر و می دان ومگوی

                                                               پوریای ولی 

   گر مرد رهی نظر به ره باید داشت

                                           خود را نگه از هزار چه باید داشت

   در خانه دوست چو محرم گشتی

                                       دست و دل و دیده را نگه با ید داشت

                                                                  پوریای ولی   

 نوشته شده توسط عباس شبستری در جمعه 87/8/10 و ساعت 3:57 عصر | نظرات دیگران()