ای قوم به حج رفته کجایید ،کجایید؟

                                                            معشوق همین جاست بیایید ،بیایید

                  معشوق تو همسایه و دیوار به دیوار

                                                           در بادیه سرگشته شما در چه هوایید ؟

                   گرصورت بی صورت معشوق ببینید

                                                            هم خواجه وهم خانه وهم کعبه شمایید

                   ده بار از آن راه بدان خانه برفتید

                                                            یک بار از این خانه براین بام برآیید

                   آن خانه لطیف است نشانهاش بگفتید

                                                         از خواجه آن خانه نشانی بنمایید

                   یک دسته گل کو؟ اگرآن باغ بدیدیت

                                                        یک گوهر جان کو،اگر از بحر خدایید

                  با این همه آن رنج شما گنج شما باد

                                                    افسوس که بر گنج شما ،پرده شمایید

               مولا نا جلاالدین محمد مولوی

 نوشته شده توسط عباس شبستری در جمعه 87/8/3 و ساعت 10:51 صبح | نظرات دیگران()

یکی از آواز های بیاد ماندنی استاد محمد رضا شجریان با همراهی تار دلنشین استاد فرهنگ شریف در مایه ابو عطا .

                     طفیل هستی عشقند آدمی و پری

                                                               ارادتی بنما تا سعادتی ببری

                     بکوش خواجه و ازعشق بی نصیب مباش

                                                               که بنده را نخرد کس به عیب بی هنری

                    می صبوح و شکر خواب صبحدم تا چند

                                                                به عذر نیم شبی کوش و ناله سحری

                    تو خود چه لعبتی ای شهسوار شیرین کار

                                                                   که در برابر چشمی و غایب از نظری

                     هزار جان گرامی بسوخت زین غیرت

                                                                که هر صباح و مسا شمع محفل دگری

                   دعای گوشه نشینان بلا بگرداند

                                                               چرا به گوشه چشمی بما نمی نگری

                   بیا که وضع جهان را چنان که من دیدم

                                                            گر امتحان بکنی می خوری و غم نخوری

       از اینجادانلود کنید

 نوشته شده توسط عباس شبستری در پنج شنبه 87/8/2 و ساعت 9:0 صبح | نظرات دیگران()

                   آنکه هلاک من همی ،خواهد ومن سلامتش

                                                            هر چه کند زشاهدی،کس نکند ملامتش

                  میوه نمی دهد به کس ،باغ تفرجست وبس

                                                           جز به نظر نمی رسد ،سیب درخت قامتش

                  چاره دل نمی کنم ،کانکه مریض عشق شد

                                                            هیچ دوا نیاورد ،باز به استقامتش

                 هر که فدا نمی کند،دنیی ودین و مال و سر

                                                             گو غم نیکوان مخور ،تا نخوری ندامتش

                  جنگ نمی کنم اگر ،دست به تیغ می برد

                                                             بلکه بخون مطا لبت ،هم نکنم قیامتش

                  کاش که در قیامتش ،بار دگر بدیدمی

                                                             کانچه گناه او بود، من بکشم غرامتش

                  هرکه هوا گرفت و رفت ، از پی آرزوی دل

                                                                 گوش مدارسعدیا ،برخبر سلامتش

                                                                           استاد ملک سخن سعدی

 نوشته شده توسط عباس شبستری در پنج شنبه 87/8/2 و ساعت 8:39 صبح | نظرات دیگران()

              یاران میم زبهر خدا در سبو کنید           

                                               آلوده غمم به میم شست وشو کنید

               جام می لبالب ازآن دستم آرزوست        

                                                بهر خدا شفاعت من نزد او کنید

            چون مست می شوید ز شرب مدام دوست    

                                                مستی بنده هم بدعا آرزو کنید

              ابریق می دهید مرا تا وضو کنم             

                                            در سجده ام به جانب میخانه رو کنید

             بیمار چون شوم ببریدم به میکده           

                                             از بهر صحتم بخم می فروکنید

            از خویش چون روم بمیم باز آورید           

                                               آیم به خویش باز میم در گلو کنید

            وقت رحیل سوی من آرید ساغری         

                                              رنگم چو زرد شد به میم سرخ رو کنید

             تابوت من ز تاک و کفن هم زبرگ تاک        

                                               در میکده بباده مرا شست و شو کنید

             تا زنده ام نمی روم از میکده برون          

                                                  بعد از وفات نیز بدان سوم رو کنید

              در خاکدان من بگذرید یک دو خم             

                                                 دفنم چو می کنید میم در گلو کنید

            از مرقدم به میکده ها جویها کنید           

                                          از هر خم و سبوی رهی هم به جو کنید

            دردی کشان زهم چو بپاشد وجود من     

                                          در گردن شما که ز خاکم سبو کنید

            ناید به غیره ریزه خم یا سبو بدست

                                          هر چند خاکدان مرا جست و جو کنید

           بی باده گان چو مستیتان آرزو شود     

                                               آئید و خاک مقبره فیض بو کنید

                                                                                                  ملا محسن فیض کاشانی       

 نوشته شده توسط عباس شبستری در چهارشنبه 87/8/1 و ساعت 8:18 صبح | نظرات دیگران()

                        سلسله موی دوست ،حلقه دام بلاست

                                                    هر که دراین حلقه نیست،فارغ ازین ماجراست

                         گربزنندم بتیغ،درنظرش بیدریغ

                                                    دیدن او یک نظر ،صد چومنش خونبهاست

                        گربرود جان ما ،درطلب وصل دوست

                                                      حیف نباشد که دوست ،دوست تراز جان ماست

                       دعوی عشاق را ،شرع نخواهد بیان

                                                       گونه زردش دلیل ،ناله زارش گواست

                       مایه پرهیزگار ،قوت صبرست و عقل

                                                            عقل گرفتار عشق ،صبر زبون هواست

                      دلشده پای بند ،گردن جان در کمند

                                                           زهره گفتارنه ،کین چه سبب وان چراست

                      مالک ملک وجود ،حاکم رد و قبول

                                                          هر چه کند جورنیست،ورتو بنالی جفاست

                     تیغ برآراز نیام ،زهربرافکن بجام

                                                      کز قبل ما قبول ،وز طرف ما رضاست

                    گر بنوازی بلطف ،ور بگدازی بقهر

                                                      حکم تو بر من روان،زجر تو بر من رواست

                   هر که بجور رقیب ،یا بجفای حبیب

                                                        عهد فرامش کند،مدعی بی وفاست

                  سعدی از اخلاق دوست ،هر چه برآید نکوست

                                                         گو همه دشنام گو ،کز لب شیرین دعاست

                                                                           استادملک سخن سعدی شیرازی

 نوشته شده توسط عباس شبستری در چهارشنبه 87/8/1 و ساعت 8:8 صبح | نظرات دیگران()