سلسله موی دوست ،حلقه دام بلاست

                                                    هر که دراین حلقه نیست،فارغ ازین ماجراست

                         گربزنندم بتیغ،درنظرش بیدریغ

                                                    دیدن او یک نظر ،صد چومنش خونبهاست

                        گربرود جان ما ،درطلب وصل دوست

                                                      حیف نباشد که دوست ،دوست تراز جان ماست

                       دعوی عشاق را ،شرع نخواهد بیان

                                                       گونه زردش دلیل ،ناله زارش گواست

                       مایه پرهیزگار ،قوت صبرست و عقل

                                                            عقل گرفتار عشق ،صبر زبون هواست

                      دلشده پای بند ،گردن جان در کمند

                                                           زهره گفتارنه ،کین چه سبب وان چراست

                      مالک ملک وجود ،حاکم رد و قبول

                                                          هر چه کند جورنیست،ورتو بنالی جفاست

                     تیغ برآراز نیام ،زهربرافکن بجام

                                                      کز قبل ما قبول ،وز طرف ما رضاست

                    گر بنوازی بلطف ،ور بگدازی بقهر

                                                      حکم تو بر من روان،زجر تو بر من رواست

                   هر که بجور رقیب ،یا بجفای حبیب

                                                        عهد فرامش کند،مدعی بی وفاست

                  سعدی از اخلاق دوست ،هر چه برآید نکوست

                                                         گو همه دشنام گو ،کز لب شیرین دعاست

                                                                           استادملک سخن سعدی شیرازی

 نوشته شده توسط عباس شبستری در چهارشنبه 87/8/1 و ساعت 8:8 صبح | نظرات دیگران()