ای وای اگر حدیث گنه روبرو رود        

تاچند عمر در هوس وآرزو رود              

                                            ای کاش این نفس که برآمد فرو رود                              

مهمان سراست خانه دنیا که اندرو               

یک روز این بیاید و یک روز آن رود       

برکام دل به گردش ایام دل مبند

کاین چرخ کج مدار نه بر آرزو رود

آن کس که سر به جیب قناعت فرو نبرد

بگذار تا به چاه مذلت فرو رود

از بهر دفع غم به کسی گر بری پناه

هم غم به جای ماند و هم آبرو رو

آن آبروی چو جوی بود رنج وغصه سنگ

سنگش به جای ماند و آبش ز جو رود

ای گل به دست مال هوس پیشگان مرو

مگذار تا ز دست تو این رنگ و بو رود

کردیم هر گناهی واز کرده غافلیم

ای وای اگر حدیث گنه رو به رو رود

امروز رو نکرد به درگاه حق« سنا»

فردا به سوی درگه او با چه رو رود

                      استاد جلال الدین همایی «سنا»

 نوشته شده توسط عباس شبستری در یکشنبه 87/6/17 و ساعت 4:8 عصر | نظرات دیگران()

دوستان شرح پریشانی من گوش کنید

داستان غم پنهانی من گوش کنید

قصه بی سروسامانی من گوش کنید

ماجرای من وحیرانی من گوش کنید

شرح این آتش جانسوز نگفتن تا کی؟

سوختم ،این راز نهمفتن تا کی ؟

روزگاری من ودل ساکن کویی بودیم

ساکن کوی بت عربده جویی بودیم

عقل ودین باخته دیوانه رویی بودیم

بسته سلسله ،سلسله مویی بودیم

کس در آن سلسله غیر از من ودل بند نبود

یک گرفتار از این جمله که هستند نبود

نرگس غمزه زنش این همه بیمار نداشت

سنبل پرشکنش هیچ خریدار نداشت

اول آنکس که خریدار شدش من بودم

باعث گرمی بازار شدش من بودم

عشق من شد سبب خوبی ورعنایی او

داد رسوائی من شهرت زیبایی او

بس که دادم همه جا شرح دلا رایی او

شهر پر گشت ز غوغای تماشایی او

حالیا عاشق سر گشته فراوان دارد

کی سر وبرگ من بی سرو سامان دارد

چون چنین است پی کار دگر باشم به

چند روزی پی دلدار دگر باشم به

عندلیب گل رخسار دگر باشم به

مرغ خوش نغمه گلزار دگر باشم به

نوگلی کو که شوم بلبل دستان سازش

سازم از تازه جوانان چمن ممتازش

آن بر جانم ازاو دم به دم آزاری هست

میتوان یافت که بر دل زمنش باری هست

از من وبنده گی من اگرش عاری هست

بفروشید به هر جا که خریداری هست

به وفاداری من نیست درین شهر کسی

بنده همچو مرا هست خریدار بسی

گرچه از خاطر وحشی هوس روی تو رفت

با دل پر گله از نا خوشی خوی تو رفت

وز دلش آرزوی قامت دلجوی تو رفت

شد دل آزرده وآزرده دل از کوی تو رفت

حاش لله که وفای تو فراموش کنم

سخن مصلحت آمیز کسان گوش کنم

مولانا وحشی بافق

 نوشته شده توسط عباس شبستری در یکشنبه 87/6/17 و ساعت 3:35 عصر | نظرات دیگران()

پیش صاحبنظران ملک سلیمان باد است

بلکه آن است سلیمان که ز ملک آزاد است

آن که گویند که بر باد نهاد است جهان

مشنو ای خواجه که تا در نگری بر باد است

دل در این پیرزن عشوه گر دهر مبند

کاین عروسی ست که در عقد بسی داماد است

یاد آر این سخن من که پس از من گوئی

یاد باد آن که مرا این سخن از وی یاد است

خاک بغداد به خون خلفا می گرید

ورنه این شط روان چیست که در بغداد است

گرپر از لاله سیراب بود دامن کوه

مرو از راه ،که آن خون دل فرهاد است

خیمه انس مزن بر در این کهنه رباط

که اساسش همه بی موقع و بی بنیاد است

حاصلی نیست ،به جز غم جهان خواجو را

شادی جان کسی از دو جهان آزاد است

                                                                                  خواجوی کرمانی

 نوشته شده توسط عباس شبستری در یکشنبه 87/6/17 و ساعت 3:30 عصر | نظرات دیگران()

شرح حال
عطار نیشابوری
عطار از شعرا و نویسندگان قرن ششم هجری قمری است.
نام اصلی او "فرید الدین ابوحامد" بوده است و اطلاع دقیقی از سال تولد او در دست نیست و تاریخ ولادتش را از سال 513 هجری قمری تا 537 هجری قمری دانسته اند.
عطار در روستای "کدکن" که یکی از دهات نیشابور بود به دنیا آمد و از دوران کودکی او جزئیات خاصی در دست نیست.
پدر عطار به شغل عطاری (دارو فروشی) مشغول بوده و "فریدالدین" هم پس از مرگ پدرش به همین شغل روی آورد.
عطار علاوه بر دارو فروشی به کار طبابت هم مشغول بود و خود در این مورد می گوید:
به داروخانه پانصد شخص بودند ----- که در هر روز نبضم می نمودند
آنچه مسلم است عطار در اواسط عمر خود دچار تحولی روحی شد و به عرفان روی آورده است.
در مورد چگونگی این انقلاب روحی داستانهایی وجود دارد که درستی آنها از نظر تاریخی معلوم نیست ولی معروف ترین آنها این است که روزی عطار در دکان خود مشغول به معامله بود که درویشی به آنجا رسید و چند بار با گفتن جمله چیزی برای خدا بدهید از عطار کمک خواست ولی او به درویش چیزی نداد .
درویش به او گفت : ای خواجه تو چگونه می خواهی از دنیا بروی؟
عطار گفت : همانگونه که تو از دنیا می روی . درویش گفت :تو مانند من می توانی بمیری؟ عطار گفت : بله ، درویش کاسه چوبی خود را زیر سر نهاد و با گفتن کلمه الله از دنیا رفت.
عطار چون این را دید شدیدا" منقلب گشت و از دکان خارج شد و راه زندگی خود را برای همیشه تغییر داد.
او بعد از مشاهده حال درویش دست از کسب و کار کشید و به خدمت عارف رکن الدین رفت که در آن زمان عارف معروفی بود و به دست او توبه کرد و به ریاضت و مجاهدت با نفس مشغول شد و چند سال در خدمت این عارف بود.
عطار سپس قسمتی از عمر خود را به رسم سالکان طریقت در سفر گذراند و از مکه تا ماورالنهر به مسافرت پرداخت و در این سفرها بسیاری از مشایخ و بزرگان زمان خود را زیارت کرد.
در مورد مرگ عطار نیز روایت های مختلفی وجود دارد و بعضی می گویند که او در حمله مغولان به شهر نیشابور به دست یک سرباز مغول کشته شد

نقل است در حمله مغول شیخ عطار  اسیر می شود. درراهی که اورا می بردند شخصی که شیخ را می شناخت .آزادی شیخ را در عوض صد کیسه زر سرخ طلب کرد.شیخ به سرباز مغول گفت نفروش که بیش از این می ارزم مغول طمع کار حرف شیخ را گوش کرد در راه به فردی دیگری رسیدند که انبانی کاه بر دوش داشت او آزادی شیخ را درعوض انبان کاه طلب کرد .شیخ به سرباز  گفت بفروش که بیش از این نمی ارزم سرباز عصبانی شد شمشیر خود را کشید وبه زندگی آن پیر فرزانه پایان داد. 

 و زمان مرگ او احتمالاً بین سالهای 627 یا 632 هجری قمری بوده است.
آرامگاه عطار در نزدیکی شهر نیشابور واقع شده است.
ویژگی های آثار
عطار شاعری است که شیفته عرفان و تصوف است. کلام عطار ساده گیر است. او با سوز و گداز سخن می گوید و اگر چه در فن شاعری به پای استادانی چون سنایی نمی رسد ولی سادگی گفتار او وقتی با دل سوختگی همراه می شود بسیار تأثیرگذار است.
عطار در مثنوی "منطق الطیر" با بیان رموز عرفان، سالک این راه را قدم به قدم تا مقصود می برد.
عطار در سرودن غزل های عرفانی نیز بسیار توانا است و اندیشه ژرف او به بهترین شکل در این اشعار نمود یافته است.
عطار برای بیان مقصود خود از همه چیز از جمله تمثیلات و حکایت هایی که حیوانات قهرمان آن هستند بهره جسته است و امروزه می توان مثنوی "منطق الطیر" را یکی از مهمترین فابل ها در ادب فارسی دانست.
بدون شک عطار سرمایه های عرفانی شعر فارسی را - که سنایی آغازگر آن است- به کمال رساند و به راستی می توان گفت که عطار راه را برای کسانی چون مولوی باز کرده است.
عطار از معدود شاعرانی است که در طول زندگی خود هرگز زبان به مدح کسی نگشود و هیچ شعری از او که در آن امیر پادشاهی را ستوده باشد یافت نمی شود.


آرامگاه فریدالدین عطار نیشابوری

 نوشته شده توسط عباس شبستری در دوشنبه 87/6/11 و ساعت 4:35 عصر | نظرات دیگران()

ناز پرورده تنعم نبرد راه به دوست

                         عاشقی شیوه رندان بلا کش باشد

فرارسیدن ماه نورورحمت، ماه دعاونیایش، ماه بندگی

 ماه معجزه جاودانی محمد(ص)

 مبارک باد

 نوشته شده توسط عباس شبستری در دوشنبه 87/6/11 و ساعت 1:9 عصر | نظرات دیگران()