ماهم شکسته خاطرو دیوانه بوده ایم

                                                               ما هم ، اسیر طره جانانه بوده ایم

                        ما نیز چون نسیم سحر در حریم باغ

                                                              روزی ندیم بلبل و پروانه بوده ایم

                       ماهم ،به روزگار جوانی ز شور عشق

                                                           عبرت فزای مردم فرزانه بوده ایم

                       بر کام خشک ما، به حقارت نظر مکن

                                                            ما هم ،رفیق ساغر و پیمانه بوده ایم

                      ای عاقلان ،به لذت دیوانگی قسم

                                                            مانیز،دل شکسته و دیوانه بوده ایم

                                                                               پژمان بختیاری

 نوشته شده توسط عباس شبستری در چهارشنبه 87/7/17 و ساعت 8:51 صبح | نظرات دیگران()

                          عافبت از سر کوی تو برون باید رفت

                                                           گیرم امروز دگر ماندم و فردای دگر

                          مگر آزاد کنی ،ورنه چو من بنده پیر

                                                          گرفروشی ،نستاند زتو مولای دگر

                         عاشقان را طرب از باده انگوری نیست

                                                        هست مستان ترا نشاه ز صهبای دگر

                         ما گدایی در دوست ،به شاهی ندهیم

                                                        زآن که این جای دگر دارد وآن چای دگر

                         راه پنهانی میخانه ،نداند همه کس

                                                        جز من و زاهد و شیخ و دو سه رسوای دگر

                      دل «فرهنگ » زغم های جهان خون شده بود

                                                       غم عشق آمد وافزود به غم های دگر

                                                                                                     فرهنگ

 نوشته شده توسط عباس شبستری در چهارشنبه 87/7/17 و ساعت 8:49 صبح | نظرات دیگران()

                         تا کی به تمنای وصال تو یگانه

                                                         اشکم شود از هر مژه چون سیل روانه

                        گه معتکف دیرم و گه ساکن مسجد

                                                        یعنی که تورا می طلبم خانه به خانه

                       مقصود من از کعبه و بتخانه تویی تو

                                                       مقصود تویی کعبه وبتخانه بهانه

                      هر کس به زبانی صفت حمد تو گوید

                                                      نایی به نوای نی ومطرب به ترانه

                     حاجی بره کعبه و ما طالب دیدار

                                                     او خانه همی جوید و من صاحب خانه

                    امید« بهایی» بوفور کرم تست

                                                    نه از عمل خویش و نه از اهل زمانه

                                                                                                شیخ بهایی

 نوشته شده توسط عباس شبستری در دوشنبه 87/7/15 و ساعت 5:17 عصر | نظرات دیگران()

چگونه یک فایل را آپلود کنیم؟

 نوشته شده توسط عباس شبستری در شنبه 87/7/13 و ساعت 7:3 عصر | نظرات دیگران()

                      دروصل هم زعشق توای گل درآتشم

                                                             عاشق نمی شوی که ببینی چه می کشم

                    با عقل آب عشق به یک جو نمی رود

                                                             بیچاره من که ساخته از آب و آتشم

                   پروانه را شکا یتی از جور شمع نیست

                                                            عمریست در هوای تو می سوزم وخوشم

                   خلقم به روی زرد بخندد وباک نیست

                                                             شاهد شو ای شرار محبت که بی غشم

                    باورمکن که طعنه طوفان روزگار

                                                            جز در هوای زلف تو دارد مشوشم

                  ساز صبا به ناله شبی گفت :‌شهریار

                                                         این کار تست من همه جور تو می کشم

                                                                                  استاد محمد حسین شهریار

 نوشته شده توسط عباس شبستری در جمعه 87/7/12 و ساعت 8:2 عصر | نظرات دیگران()

                         زدودیده خون فشانم ،زغمت شب جدایی

                                                   چه کنم؟ که هست اینها گل خیر آشنایی

                        همه شب نهاده ام سر ،چو سگان بر آستانت

                                                   که رقیب در نیاید به بهانه گدایی

                        مژه ها وچشم یارم بنظر چنان نماید

                                                    که میان سنبلستان چرد آهوی ختایی

                       در گلستان چشمم ز چه رو همیشه باز است ؟

                                                    بامید آنکه شاید تو بچشم من درآیی

                       سر برگ گل ندارم ،به چه رو روم بگلشن ؟

                                                    که شنیده ام زگلها همه بوی بی وفایی

                      بکدام مذهبست این؟ بکدام ملتست این ؟

                                                که کشند عاشقی را ، که تو عاشقم چرایی؟

                      بطواف کعبه رفتم ، به حرم رهم ندادند

                                               که برون در چه کردی ؟ که درون خانه آیی

                     بقمار خانه رفتم ، همه پاکباز دیدم

                                               چو به صومعه رسیدم همه زاهد ریایی

                     در دیر می زدم من ،که یکی زدر درآمد

                                               که:درآ درآ عراقی ،که تو خاص ازآن مایی

                                                                             مولانا فخرالدین عراقی

 نوشته شده توسط عباس شبستری در جمعه 87/7/12 و ساعت 11:47 صبح | نظرات دیگران()