ماهم شکسته خاطرو دیوانه بوده ایم

                                               ما هم اسیر طره جانانه بوده ایم

                  ما نیز چون نسیم سحر در حریم باغ

                                              روزی ندیم بلبل وپروانه بوده ایم

                  ما هم به روزگار جوانی ز شور عشق

                                              عبرت فزای مردم فرزانه بوده ایم

                  بر کام خشک ما به حقارت نظر مکن

                                              ما هم رفیق ساغر وپیمانه بوده ایم

                  ای عا قلان به لذت دیوانگی قسم

                                              ما نیز دلشکسته ودیوانه بوده ایم

                                            پژمان بختیاری

 نوشته شده توسط عباس شبستری در چهارشنبه 87/7/10 و ساعت 10:7 صبح | نظرات دیگران()

 نقل کرده اندبایزید مدت هفت سال از محضر امام جعفر صادق(ع) کسب فیض می نموده. بعد از هفت سال روزی حضرت به بایزید فرمودند کتابی را از طاقچه اطاق بیاور، بایزید گفت طاقچه کجاست؟ حضرت فرمود در این مدت شما در این خانه طاقچه ای ندیده ای؟ جواب داد من برای دیدن خانه و طاقچه نیامده ام، بلکه جهت دیدن طاق ابروی آن قبله اولیاء آمده ام. حضرت فرمود: بایزید کار تحصیل تو تمام است باید به ولایت خود رفته و خلق را راهنمایی کنی.

 نوشته شده توسط عباس شبستری در پنج شنبه 87/7/4 و ساعت 2:50 عصر | نظرات دیگران()

            بایزید بسطامی

ابویزید طیفور پسر عیسی پسر سروشان بسطامی ملقب به سلطان العارفین به ظاهر در نیمه اول قرن دوم هجری یعنی در سال آخر دوره حکومت نکبت بار امویان در شهر بسطام از ایالت کومش (قومس) در محله موبدان(زرتشتیان) در خاندانی زاهد و متقی و مسلمان چشم به جهان صورت گشود.

فصیح احمد خوافی تولد او را در سال 131 هجری ثبت کرده و نوشته است که جد او سروشان والی ولایت قومس بوده است.

می گویند جد این بینشور بزرگ ایرانی، سروشان زرتشتی بوده و سپس بدین اسلام درآمده است. چنین میماند که بایزید در تصوف استاد نداشته و خرقه ارادت از دست هیچیک از مشایخ تصوف نپوشیده است. گروهی او را امی دانسته و نقل کرده اند که بسیاری از حقایق بر او کشف می شد و خود نمیدانست؛ گروهی دیگر نقل کرده اند که یکصد و سیزده یا سیصد و سه استاد دیده است.

 برخی نوشته اند که وی شاگرد امام جعفر صادق (ع) بوده است؛ به روایت سهلکی دوسال برای امام سقائی کرد و در دستگاه امام او را طیفورالسقاء می خواندند. تا آنکه امام جعفر صادق وی را رخصت داد که به خانه خویش باز گردد و خلق را به خدای دعوت کند.

بر گرفته شده ازوبلاگ زیر برای اطلاعات کاملتر روی لینک زیر کلیک کنید.

http://www.farhangsara.com                 

 نوشته شده توسط عباس شبستری در پنج شنبه 87/7/4 و ساعت 2:44 عصر | نظرات دیگران()

از ابوسعید ابوالخیر(عارف نامدار ایرانی)پرسیدند:خدا را کجا جوییم؟ابو سعید در پاسخ گفت:کجا جستید که نیافتید!
عارفی گفته است :مراد از خداجویی نه آن است که او را پیدا کنی،بلکه تو باید از گمگشتگی پیدا شوی یعنی خود را بشناسی

 چنانکه حضرت علی (ع) فرمود:من عرف نفسه فقد عرف ربه(هرکه خود را بشناسد خدا را شناخته است)

       من عرف زین گفت شاه اولیا                عارف خود شو که بشناسی خدا
                                                                                                                          

 نوشته شده توسط عباس شبستری در چهارشنبه 87/7/3 و ساعت 8:3 عصر | نظرات دیگران()

عاشق و معشوقی بودند که سخت به هم دلبسته بودند.بعد از مدتی عاشق به معشوق گفت:در چشم راست تو لکی

می بینم.به من بگو چه وقت این لک در چشم تو ایجاد شده است؟معشوق گفت:از وقتی که عشق تو رو به سردی گذاشته است.یعنی تا وقتی محبت تو شدت داشت در من نتنها عیب نمی دیدی بلکه همه ی عیوب را حسن می دیدی .چنانکه این لک مدت ها در چشم بود و تو از شدت محبت آن را نمی دیدی ،حال آنکه از محبت تو کم شده لک را می بینی.

 نوشته شده توسط عباس شبستری در چهارشنبه 87/7/3 و ساعت 5:17 عصر | نظرات دیگران()

یکی از عرفا روزی از یکی از اغنیا پرسید:دنیا را دوست داری؟ گفت:بسیار.پرسید:برای بدست آوردن آن کوشش می کنی؟ گفت :بلی .

سپس عارف گفت:در اثر کوشش،آن چه می خواهی بدست آوری؟
گفت:متاسفانه تاکنون به دست

نیاورده ام.عارف گفت:این دنیایی که تاکنون با همه ی کوشش هایت آن را به دست نیاورده ای،پس چطور آخرتی که هرگز طلب نکرده و در راه وصول به آن نکوشیده ای به دست خواهی آورد؟
دنیا طلبیدیم ،به جایی نرسیدسیم یارب چه شود آخرت ناطلبیده؟

 نوشته شده توسط عباس شبستری در چهارشنبه 87/7/3 و ساعت 5:15 عصر | نظرات دیگران()