دروصل هم زعشق توای گل درآتشم
عاشق نمی شوی که ببینی چه می کشم
با عقل آب عشق به یک جو نمی رود
بیچاره من که ساخته از آب و آتشم
پروانه را شکا یتی از جور شمع نیست
عمریست در هوای تو می سوزم وخوشم
خلقم به روی زرد بخندد وباک نیست
شاهد شو ای شرار محبت که بی غشم
باورمکن که طعنه طوفان روزگار
جز در هوای زلف تو دارد مشوشم
ساز صبا به ناله شبی گفت :شهریار
این کار تست من همه جور تو می کشم
استاد محمد حسین شهریار
نوشته شده توسط عباس شبستری در جمعه 87/7/12 و ساعت 8:2 عصر | نظرات دیگران()
