ساقی می عارفانه ات کو؟
جان داروی جاودانه ات کو؟
گیرم که نی ام سزای احسان
بخشایش بی بهانه ات کو؟
شب رابه امید صبح کردیم
صبح است می شبانه ات کو؟
افسرده ی قیل وقال عقلیم
نالیدن عاشقانه ات کو؟
تا چند زبون چرخ باشم
بی آتش دل زبانه ات کو؟
بی برگی ما جوانه کرده ست
ای مرغ قفس ترانه ات کو؟
تاراج گر خزان به گل زد
خار وخس آشیانه ات کو؟
تا چند حزین به دشت گردی؟
ای خانه خراب،خانه ات کو؟
شعر از حزین لاهیجی
نوشته شده توسط عباس شبستری در دوشنبه 90/6/7 و ساعت 6:11 صبح | نظرات دیگران()
