روزى دو گونه است : روزیى که آن را جویى ، و روزیى که تو را جوید و اگر پى آن نروى راه به سوى تو پوید . پس اندوه سال خود را بر اندوه روز خویش منه که روزى هر روز تو را بس است . پس اگر آن سال در شمار عمر تو آید ، خداى بزرگ در فرداى هر روز آنچه قسمت تو فرموده عطا فرماید و اگر آن سال در شمار عمر تو نیست ، پس غم تو بر آنچه از آن تو نیست چیست ؟ و در آنچه روزى توست هیچ خواهنده بر تو پیشى نگیرد ، و هیچ غالبى بر تو چیره نشود ، و آنچه برایت مقدر شده تأخیر نپذیرد . [ این گفتار پیش از این در آنجا که سخن از این باب بود گذشت لیکن در اینجا روشن‏تر و گسترده‏تر است ، بدین رو بر قاعده‏اى که در آغاز کتاب نهادیم آن را از نو آوردیم . ] [نهج البلاغه]
امروز: دوشنبه 03 اسفند 13

                                                    

                  ماهم شکسته خاطرو دیوانه بوده ایم

                                               ما هم اسیر طره جانانه بوده ایم

                  ما نیز چون نسیم سحر در حریم باغ

                                              روزی ندیم بلبل وپروانه بوده ایم

                  ما هم به روزگار جوانی ز شور عشق

                                              عبرت فزای مردم فرزانه بوده ایم

                  بر کام خشک ما به حقارت نظر مکن

                                              ما هم رفیق ساغر وپیمانه بوده ایم

                  ای عا قلان به لذت دیوانگی قسم

                                              ما نیز دلشکسته ودیوانه بوده ایم

                                            پژمان بختیاری


 نوشته شده توسط عباس شبستری در چهارشنبه 87/7/10 و ساعت 10:7 صبح | نظرات دیگران()

بالا

طراح قالب: رضا امین زاده** پارسی بلاگ پیشرفته ترین سیستم مدیریت وبلاگ

بالا

<