در سخن گفتن خطای جاهلان پیدا شود

                   تیر کج چون از کمان بیرون رود رسوا شود

چون نداری مایه از لاف سخن خاموش باش

                      خنده رسوا می نماید پسته بی مغز را

هر حرف که ازدلی غمی نزداید

                              درصحبت اهل دل به کاری ناید

هر شیشه که بشکند ندار قیمت 

                              جز شیشه دل که قیمتش افزاید

حرفی که نه چون مویز هوش افزاید

                                بادام صفت پرده بر آن می باید

این شیوه ز پسته باید آموخت که آن

                                    تا مغز نباشدش دهان نگشاید

 نوشته شده توسط عباس شبستری در دوشنبه 91/5/30 و ساعت 2:15 عصر | نظرات دیگران()

درضمیرما نمی گنجد به غیر ازدوست کس

                                          هر دوعالم را به دشمن ده که مارا دوست بس

جز الف قامتت در دل درویش نیست

                                         خانه تنگ است دل جای یکی بیش نیست

ادیم زمین سفره عام اوست        

                                            براین خوان یغما چه دشمن چه دوست

نی از تو حیات جاودان می خواهم         

                                           نی از تو تنعم جهان می خواهم

این بنده چه داند که چه می باید خواست      

                                          هرچیز رضای توست آن می خواهم

 نوشته شده توسط عباس شبستری در پنج شنبه 91/5/26 و ساعت 4:20 عصر | نظرات دیگران()

اوصاف علی به گفتگو ممکن نیست           گنجایش بحر در سبو ممکن نیست

من ذات علی به واجبی نشناسم             اما دانم که مثل او ممکن نیست

کوه دیده که درغم تو نمناک نشد               کو جیب که در ماتم تو چاک نشد

 سوگند به روی تو که از پشت زمین           مانند تو یی در شکم خاک نشد

هیچ میدانی ندارد سایه پیغمبر چرا؟   

                                                آفتابی چون علی درسایه پیغمبر است

خلق خوش از محمد و کرم از مرتضی علی

                                                          معجز نما محمد ومشکل گشاعلی

 نوشته شده توسط عباس شبستری در پنج شنبه 91/5/26 و ساعت 4:16 عصر | نظرات دیگران()

                                           کریم کیه؟                                           

 روزی کریم خان زند در قصر خود نشسته بود وقلیان می کشید،ناگهان مرد کارگری را دید که با دستش به او اشاره هایی می کرد،کارگر یک اشاره به آسمان،یک اشاره به کریم خان ،و اشاره ای به خودش می کرد.

کریم خان مرد را به حضور طلبید واز او دلیل کارش را سوال کرد.کارگر که نامش کریم بودگفت: چون از کار خسته شده ام، گفتم : خدایا تو کریمی،این هم کریم است،من هم کریمم،تو که خدایی و وضعیتت معلوم است،این هم کریم است که در قصر نشسته وقلیان می کشد، من هم کریم هستم که باید برای سیر کردن شکم زن وفرزند این گونه زحمت بکشم وعرق بریزم.

کریم خان گفت : تو قلیان می کشی؟ گفت :بله،کریم خان قلیان را به او بخشید و گفت: مبادا ارزان بفروشی.

کارگر قلیان را برداشت واز قصر خارج شد.کریم خان یک نفر را فرستاد تا قلیان را از آن مرد خریداری کند.فرستاده ی خان پول گزافی به کارگر داد و قلیان را برای کریم خان خرید. پس از چند روز کریم خان از آن کارگر پرسید ،که حالا بگو کریم کیست؟

کار گر چون همان قلیان را در دست شاه دید،گفت:قربان ،نه تو کریمی ونه من،کریم اوست که من را به سرو سامان رساند وترا به قلیانت،خودش هم هیچ فرقی نکرده ونخواهد کرد.

 نوشته شده توسط عباس شبستری در جمعه 90/6/25 و ساعت 3:55 عصر | نظرات دیگران()

ساقی می عارفانه ات کو؟

جان داروی جاودانه ات کو؟

گیرم که نی ام سزای احسان

بخشایش بی بهانه ات کو؟

شب رابه امید صبح کردیم

صبح است می شبانه ات کو؟

افسرده ی قیل وقال عقلیم

نالیدن عاشقانه ات کو؟

تا چند زبون چرخ باشم

بی آتش دل زبانه ات کو؟

بی برگی ما جوانه کرده ست

ای مرغ قفس ترانه ات کو؟

تاراج گر خزان به گل زد

خار وخس آشیانه ات کو؟

تا چند حزین به دشت گردی؟

ای خانه خراب،خانه ات کو؟

                             شعر از حزین لاهیجی

 نوشته شده توسط عباس شبستری در دوشنبه 90/6/7 و ساعت 6:11 صبح | نظرات دیگران()

گاهی به نگاهی دل ما شاد نکردی

حیف از تو که ویرانه ای آباد نکردی

صد بار ز گلزار ،خزان آمد و گل رفت

وین مرغ اسیراز قفس آزاد نکردی

ای خسرو شیرین دهنان این نه وفا بود

یک ره گذری جانب فرهاد نکردی

بسیار مبال ای شجر وادی ایمن

یک جلوه چو آن حسن خداداد نکردی

باید زتو آموخت حزین رشک محبت

لبریز فغان بودی و فریاد نکردی

                                 شعراز حزین لاهیجی

 نوشته شده توسط عباس شبستری در دوشنبه 90/6/7 و ساعت 6:9 صبح | نظرات دیگران()