ای پیک پی خجسته که داری نشان دوست

                                             با ما مگو بجز سخن دل نشان دوست

                     حال ازدهان دوست شنیدن چه خوش بود

                                          یا از دهان آن که شنید از دهان دوست

                     ای یار آشنا ؛علم کاروان کجاست

                                              تا سر نهیم بر قدم ساربان دوست

                    گر زر فدای دوست کنند اهل روزگار

                                          ما سر فدای پای رسالت رسان دوست

                     دردا وحسرتا ؛ که عنانم زدست رفت

                                        دستم نمی رسد که بگیرم عنان دوست

                     رنجور عشق دوست چنانم که هر که دید

                                       رحمت کند مگر دل نا مهربان دوست

                     گر دوست بنده را بکشد یا بپرورد

                                      تسلیم از آن بنده و فرمان از آن دوست

                    گر آستین دوست بیفتد به دست من

                                      چندان که زنده ام سر من وآستان دوست

                    بی حسرت از جهان نرود هیچ کس به درد

                                         الا شهید عشق بتیر از کمان دوست

                  بعد از تو هیچ در دل سعدی گذر نکرد

                                     وان کیست در جهان که بگیرد مکان دوست

                                                              شعراز سعدی شیرازی

 نوشته شده توسط عباس شبستری در دوشنبه 90/5/10 و ساعت 5:54 صبح | نظرات دیگران()